برای دهه‌ها، فعالان محیط‌زیست نگرانی‌های خود را در مورد کره زمین مطرح کرده‌اند و جامعه را در مورد تأثیرات جبران‌ناپذیر تغییرات اقلیمی و از بین رفتن سیستم‌های حیات‌بخش سیاره‌ زمین که همه ما به آن وابسته هستیم، آگاه کرده‌اند.

این نگرانی‌ها منجر به ثبت اولین روز زمین در 22 آوریل 1970 شد. در حال حاضر با گذشت 52 سال از ثبت این روز در تقویم جهانی، شرایط محیط زیست کره زمین رو به وخامت گذاشته است و بسیاری از زیستگاه­های طبیعی تخریب شده­اند. با افزایش جمعیت ساکنان زمین انتشار گاز کربن دی اکسید ناشی از فعالیت­های صنعتی به سرعت افزایش یافته است. هیئت بین دولتی تغییرات اقلیمی (IPCC,2021) گزارش می‌دهد که انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از فعالیت‌های انسانی عامل گرم شدن تقریباً ۱/۱ درجه سانتی‌گراد زمین بین سال‌های ۱۸۵۰ تا ۱۹۰۰ محسوب می‌شود و پیش بینی می‌کند که میانگین دمای کره زمین در ۲۰ سال آینده به 5/1 درجه سانتی‌گراد خواهد رسید. به گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO) استفاده از سوخت­های فسیلی برای تولید برق، صنعت و حمل و نقل و آلاینده­های آن­ها همه منابع اصلی ذرات معلق و گاز کربن دی اکسید هستند. آلودگی هوا ناشی از مصرف سوخت­های فسیلی مقدار زیادی آلاینده به جو وارد می­کنند. بسیاری از آلاینده­ های هوا با تأثیر بر میزان نور خورشید ورودی که توسط جو منعکس یا جذب می­شود، به تغییرات اقلیمی کمک می­کنند. آنتونیو گوترش دبیر کل سازمان ملل در بیانه­ای اعلام می‌کند که انتشار گاز­های گلخانه­ای ناشی از سوزاندن سوخت­ های فسیلی و جنگل­زدایی، سیاره ما را خفه کرده و میلیاردها انسان را در معرض خطر فوری قرار می­دهد. ­در نتیجه افزایش میانگین دما، فرکانس و شدت رویدادهای شدید اقلیمی، مانند خشکسالی­ های شدید، سیل، امواج گرما و افزایش سطح آب دریاها و اقیانوس­ها پیش­بینی می­ شود به شدت افزایش یابد که این امر می­تواند اثرات منفی شدیدی بر محیط زیست، سیستم های اجتماعی-اقتصادی و زندگی انسان داشته باشد.